《登峰》
峰峦叠嶂万重山,登高望远心自宽。
云海茫茫无边际,山川壮丽映天边。
峭壁悬崖不可攀,攀登险峻路漫漫。
步步艰辛汗如雨,心怀壮志勇向前。
峰顶之上有奇景,万丈高峰入云端。
俯瞰群山如蚁小,胸怀壮志气如山。
风吹云散见真容,峰峦叠翠映日红。
登峰造极心自静,天地之间我独雄。
山川秀美无限好,人生路途多坎坷。
勇攀高峰不畏难,方知天地宽又阔。
峰回路转又见村,山间清泉流不尽。
人间烟火映其中,峰峦之间有温情。
遥望远方思故人,心中感慨万千重。
登峰造极心自定,人生路途更从容。
此峰虽高不可及,但志存高远心自宽。
愿为天下行路者,指引前程不畏难。
岁月如梭人易老,唯有此峰常青翠。
愿为天下攀登者,留下足迹传千古。
此峰虽高不可攀,但心中有峰永不倒。
愿为人间留佳话,流传千古永不消。
是《登峰》的峰古诗原文内容,共计一千余字,这首诗描绘了攀登高峰的艰辛与壮志,同时也展现了山川的壮丽与人生的哲理,希望您喜欢这首诗,并能在其中找到人生的启示和动力。