东栏梨花
梨花淡白柳深青,柳絮飞时花满城。
惆怅东栏一株雪,人生看得几清明。
记游定惠院
其文:东坡先生一日造焉,顾而叹曰:“此非孟子所称‘富贵不能淫,贫贱不能移,威武不能屈’者乎?”乃取漆园(庄子)、渊明事,为余赋之。
赤壁赋
壬戌之秋,七月既望,苏子与客泛舟游于赤壁之下,清风徐来,水波不兴,举酒属客,诵明月之诗,歌窈窕之章,少焉,月出于东山之上,徘徊于斗牛之间,白露横江,水光接天,纵一苇之所如,凌万顷之茫然,浩浩乎如冯虚御风,而不知其所止;飘飘乎如遗世独立,羽化而登仙。
后赤壁赋
是岁十月之望,步自雪堂,将归于临皋,二客从予,过黄泥之坂,霜露既降,木叶尽脱,人影在地,仰见明月,顾而乐之,行歌相答,已而叹曰:“有客无酒,有酒无肴,月白风清,如此良夜何?”
石钟山记
《水经》云:“彭蠡之口有石钟山焉。”郦元以为下临深潭,微风鼓浪,水石相搏,声如洪钟,是说也,人常疑之,今以钟磬置水中,虽大风浪其声如故,是岂人哉?余自幼儿欲穷其理,平生多失诸梦想,至莫春之月,送客甫里,解衣磐石,扪参历井,呼相问讯,盖叹郦元之简,而笑李渤之陋也。
超然台记
凡物皆有可观,苟有可观,皆有可乐,非必怪奇伟丽者也。 吾其中有乐焉。 夫所谓亭者,亦人之所游耳,大而忧其外人之所至也者,何为乎?然则人之所游者备矣,而吾所不得至焉者何也?则以为无台邪?而今乃有台而可以游焉,则其于彼也亦无择也,然则吾所以为此台者何为也?曰:乐而已矣。
日喻
生而知之者上也;学而知之者次也;困而学之又其次也;困而不学,民斯为下矣!然则昏冥之罪不在生知、学知之后也,天之生人也,使之生耳目也所以不使耳目塞也;塞其耳目则虽有金石丝竹在侧也孰肯疾而听之而况能使知学者必有师矣!其闻道也固先乎吾吾从而师之则吾师也;无长无少先进晚进道之所存师之所存也,嗟乎求道之士其可忘乎此也!