寒花之葬,吾志也,寒花者,吾家之犬也,其生于春而逝于冬,其生也微,其逝也哀,吾观其生之微,观其逝之哀,遂有此志焉。
昔者,吾家养犬之始,寒花为最幼,其初生也,毛色如雪,体态娇小,人见之皆爱之,然其生性温顺,不争不抢,故常为人所喜,吾家养之,亦甚爱之。
然岁月匆匆,寒花已至老矣,其毛色不再如雪,体态亦不再娇小,然其温顺之性不改,视家如命,视吾如亲,每逢冬日严寒之际,寒花常蜷缩于炉火旁,以暖其身,吾见之,心生怜悯,常抚其背以慰之。
然冬日之寒,非犬所能御,寒花终因年老体衰,于一冬日辞世而去,吾闻其逝,心如刀绞,然逝者已矣,生者如斯,吾思其生之微,思其逝之哀,遂有此志焉。
今吾写此志,以记寒花之生与逝,愿世人观此志,知犬亦有情,知生老病死乃自然之理,愿世人善待生灵,珍惜时光。
翻译:
《寒花葬志》是我的志向和回忆的记录,寒花是我们家的一只狗,它生于春天,却在冬天离世,它的生命虽然微小,但它的离世却让人感到悲痛,我观察了它的生命过程和离世的悲痛,于是有了这篇志向的记录。
以前,我们家开始养狗的时候,寒花是最小的一只,它刚出生时,毛色像雪一样白,体型娇小可爱,人们看到它都喜爱它,然而它的天性温顺,不争不抢,所以经常被人喜欢,我们家养了它,也非常喜欢它。
然而时光匆匆流逝,寒花已经变老了,它的毛色不再像雪一样白,体型也不再娇小,然而它的温顺性格没有改变,它视家如命,视我们如亲人,每当到了严寒的冬天,寒花常常蜷缩在炉火旁取暖,我看到它这样,心中生出怜悯之情,常常抚摸它的背来安慰它。
然而冬天的寒冷是狗无法抵挡的,寒花最终因为年老体衰,在一个冬日里离开了我们,我听到它离世的消息,心中如同被刀割一般疼痛,然而逝去的人已经逝去,活着的人还要继续生活,我思考着它的生命虽然微小,但它的离世却让人感到悲痛,于是有了这篇志向的记录。
现在我写下这篇志向的记录,来纪念寒花的生命和离世,我希望世人读了这篇志向的记录后,能知道狗也有情感,知道生老病死是自然的规律,我希望世人能善待生命,珍惜时光。
就是《寒花葬志》的原文及翻译内容,希望能够帮助到您。