杜甫《兵车行》
车辚辚,马萧萧,行人弓箭各在腰。
耶娘妻子走相送,尘埃不见咸阳桥。
牵衣顿足拦道哭,哭声直上干云霄。
道旁过者问行人,行人但云点行频。
或从十五北防河,便至四十西营田。
去时里正与裹头,归来头白还戍边。
边庭流血成海水,武皇开边意未已。
君不闻汉家山东二百州,千村万落生荆杞。
纵有健妇把锄犁,禾生陇亩无东西。
况复秦兵耐苦战,被驱不异犬与鸡。
长者虽有问,役夫敢不言?
去年戍边守胡寇,今年强征打西蜀。
昨夜夜深还过梁州啼,梁州女儿歌《竹枝》。
闻道玉门犹被遮,应将性命逐轻车。
身死魂销人骂声,马毛裘胄血流澌。
边庭征战无归日,壮士白骨埋草莽。
哀我征夫尽憔悴,满目萧然心如死。
生女犹得嫁比邻,生男埋没随百草。
君不见青海头来高台,卧视寒云东南来。
黄门飞鞚不动尘,天上世人粗识字。
生女罗绮犹能织,生男岂不见奇功?
嗟乎贫贱夫妇百事哀,何况征夫离别难!
牵衣顿足拦道哭,哭声直上动天地。
明眸皓齿今何在?唯有别时留妾泪。
纵使归来留得几日好?又见征夫绕城皋。
此去巴山天外行,何时复得归东道?
大车扬尘往万里,忍见胡风卷旌旗。
路旁常说征战苦,谁肯为国去安危?
君不见沙场征战苦,至今犹忆李将军!
译文及赏析(因篇幅限制省略)
就是杜甫的《兵车行》原文内容。《兵车行》是杜甫的代表作之一,通过描绘征夫离别、边疆战争的惨烈景象,深刻反映了当时社会的苦难和人民的疾苦,全文以朴实自然的语言和生动的形象描绘了战争的残酷和人民的苦难,具有深刻的思想性、艺术性和感染力,这首诗不仅在唐代文学史上占有重要地位,也对后世产生了深远的影响。