秋天,一个充满诗意的季节,自古以来便吸引了无数诗人的笔触,他们用文字描绘出秋天的美丽、哀愁和深沉,以下是一些描写秋天的诗,让我们一同感受秋天的魅力。
王之涣《登鹳雀楼》
白日依山尽,黄河入海流。
欲穷千里目,更上一层楼。
秋色连天际,雁声入耳幽。
此景此情中,谁不忆故友?
杜牧《秋夕》
银烛秋光冷画屏,轻罗小扇扑流萤。
天阶夜色凉如水,坐看牵牛织女星。
秋意渐浓夜渐凉,星河长流人自伤。
此情此景何处觅,唯有秋心似故乡。
王维《山居秋暝》
空山新雨后,天气晚来秋。
明月松间照,清泉石上流。
竹喧归浣女,莲动下渔舟。
随意春芳歇,王孙自可留。
秋色如画中,静谧又清幽。
此景此情中,人生何所求?
李煜《相见欢·一江春水向东流》
一江春水向东流,落花飘零几度秋。
孤灯夜雨思故人,月明空照人影愁。
秋意浓时情更浓,离愁别恨几时休?
人生若只如初见,何事秋风悲画楼?
李清照《如梦令·常记溪亭日暮》
常记溪亭日暮,沉醉不知归路,兴尽晚回舟,误入藕花深处,争渡,争渡,惊起一滩鸥鹭,秋色连波映天际,此情此景何处觅?人生若得几回醉,莫负良辰美景时。
苏轼《江城子·乙卯正月二十日夜记梦》
十年生死两茫茫,不思量,自难忘,千里孤坟,无处话凄凉,纵使相逢应不识,尘满面,鬓如霜,夜来幽梦忽还乡,小轩窗,正梳妆,相顾无言,唯有泪千行,料得年年断肠处,明月夜,短松岗,秋意浓时思故人,此情此景难自禁。
这些诗篇都是描写秋天的经典之作,它们以独特的笔触和深情的文字描绘出秋天的美丽、哀愁和深沉,每一首诗都让人感受到秋天的气息和情感,让人陶醉其中,秋天是一个充满诗意的季节,让我们在欣赏秋天的美景的同时,也能感受到诗人们的心灵共鸣。