晋太元中,武陵人捕鱼为业,缘溪行,忘路之远近,忽逢桃花林,夹岸数百步,中无杂树,芳草鲜美,落英缤纷,渔人甚异之,复前行,欲穷其林。
林尽水源,便得一山,山有小口,仿佛若有光,便舍船,从口入,初极狭,才通人,复行数十步,豁然开朗,土地平旷,屋舍俨然,有良田美池桑竹之属,阡陌交通,鸡犬相闻,其中往来种作,男女衣着,悉如外人,黄发垂髫,并怡然自乐。
见渔人,乃大惊,问所从来,具答之,便要还家,设酒杀鸡作食,村中闻有此人,咸来问讯,自云先世避秦时乱,率妻子邑人来此绝处安居,不知有汉,无论魏晋,此人一一为具言所闻,皆叹惋,余人各复延至其家,皆出酒食,停数日,辞去,此中人语云:“不足为外人道也。”
既出得山口后,便扶向路,处处志之,及郡下,诣太守,说如此,太守即遣人随其往,寻向所志遂迷,不复得路。
南阳刘子骥,高尚士也,闻之,欣然规往,未果,寻病终,后遂无问津者。
陶渊明的《桃花源记》是一篇脍炙人口的散文佳作,文章以武陵渔人误入桃花源为线索展开叙述,描绘了一个与世隔绝的世外桃源的景象和故事情节,全文以简洁明快的语言和生动的描绘手法将读者带入了一个如梦如幻的境地。
文章首先描述了渔人误入桃花源的情景,通过描绘桃花林的美丽和落英缤纷的景象,为读者营造了一个如诗如画的美景,接着描述了渔人进入桃花源后的所见所闻,包括土地平旷、屋舍俨然、阡陌交通等景象以及人们的衣着、生活状态等细节描写,这些描写生动地展现了桃花源的美丽和富饶。
在故事情节上,《桃花源记》通过渔人与桃花源中人的交流和交往过程,展现了桃花源中人的生活状态和思想观念,他们与世隔绝、自给自足、安居乐业的生活方式引起了读者的极大兴趣和关注,文章也通过渔人的经历和感受来表现了人们对美好生活的向往和追求。
在结尾部分,《桃花源记》以南阳刘子骥的故事作为收尾,进一步强调了桃花源的神秘和不可得性,整篇文章以简洁明快的语言和生动的描绘手法将读者带入了一个如梦如幻的境地,使人们对于美好生活充满了向往和追求。
《陶渊明桃花源记原文》是一篇充满诗意和哲理的散文佳作,它不仅展现了陶渊明对于美好生活的向往和追求,也反映了人们对于理想社会的渴望和追求。