】:《洛神赋》
其始也,余心悠悠,思神之妩媚,乃作赋以咏之。
余游于洛川之滨,目睹神女之容颜,其形也,翩若惊鸿,婉若游龙,荣华贵重,令众仙子皆自愧弗如,缱绻之间,似有若无,若隐若现,令人心驰神往。
余观其丽质,乃觉天地失色,其颜如花,其态若柳,皓齿内鲜,明眸流盼,其衣兮灿烂如朝霞之映日,其发兮飘飖如柳丝之拂风,婉约之中见华贵,柔美之中显英姿。
然神女之姿态,非语言所能形容,其行也,飘飘乎如仙子步月,步步生莲,其言也,泠泠然如佩环相撞,声若仙乐,举止之间,尽显高雅;谈笑之际,流露柔情。
余与神女相遇于洛水之畔,心生情愫,然神女之意不可测,余心惶恐而不敢前,然洛水之畔,波光粼粼,似有前缘未了之情,余心惴惴,欲诉衷情于神女。
然神女之性情,变幻莫测,时而如春日暖阳,令人心生温暖;时而如秋风拂面,令人心生敬畏,余虽心怀情愫,然知神女非人间所有,乃天上之仙子,心中虽有万般不舍,然终需离去。
临别之际,余心如刀割,然神女之情深似海,赠余以明珠美玉、锦绣华服,余手捧宝物,泪流满面,然洛水之畔,波涛汹涌,余身不由己,终需离去。
神女望余远去,泪眼婆娑,余回首望去,神女身影渐行渐远,直至消失于洛水云天之间,然余心永记神女之容颜、之姿态、之情深,此情此景,令余终身难忘。
余归家后,心中仍念神女之情深意重,遂作此赋以记之,以抒发心中之情愫,愿此赋能传世久远,使后人知余与神女之情缘。
赋中所述,皆为余心之所感,神女之容颜、之姿态、之情深,皆令余心生敬仰与爱慕,然人仙殊途,虽心有千百种情愫,终需面对现实之残酷,然此情此景,永记于心,成为余生命中最为珍贵之回忆。
洛神之美,非言语所能形容;人仙之情缘,亦非笔墨所能描绘,然此赋所述,皆为余心中所感所想,愿此赋能传世久远,使后人知此情此景之美好与珍贵。
余愿化为洛水之畔的一株柳树,永远守望神女之容颜;或愿化为洛水之一滴水珠,永远陪伴在神女之身旁,然此皆为心中之所愿所想而已,现实之中,人需面对诸多现实之问题与挑战。
然此情此景永记于心间成为余生命中最为珍贵之回忆也愿世人皆能珍惜生命中每一份美好之情缘无论人或仙皆能拥有美好之未来……
即为《洛神赋》的原文内容,全文细腻描绘了曹植与洛神的相遇、相知、相恋、相别的过程和情感体验,字里行间流露出深深的情感和无尽的思念之情,希望您喜欢!