原文
自三峡七百里中,两岸连山,略无阙处,重岩叠嶂,隐天蔽日,自非亭午夜分,不见曦月,至于夏水襄陵,沿溯阻绝,或王命急宣,有时朝发白帝,暮到江陵,其间千二百里,虽乘奔御风,不以疾也,春冬之时,则素湍绿潭,回清倒影,绝巘多生怪柏,悬泉瀑布,飞漱其间,清荣峻茂,良多趣味,每至晴初霜旦,林寒涧肃,常有高猿长啸,属引凄异,空谷传响,哀转久绝,故渔者歌曰:“巴东三峡巫峡长,猿鸣三声泪沾裳。”
翻译
在三峡七百里之中,两岸都是相连的高山,没有中断的地方,重重叠叠的岩石和峭壁,直上直下,遮天蔽日,如果不是正午或半夜,就看不到太阳和月亮,到了夏天,江水漫上两岸和山陵,上下天光一片,顺流而下、逆流而上的船只都被阻隔断了,如果有皇帝的命令要急速传达,有时早晨从白帝城出发,傍晚就赶到了江陵,在这期间一千二百里,即使骑上快马,驾着风行驶,也没有这样快,在春冬两个季节里,雪白的急流和碧绿的深潭,回旋着清波还倒映了各种景物的影子,极高的山峰上生长着许多姿态怪异的柏树,悬泉和瀑布在那里飞流冲荡,水清树茂,实在是有很多趣味,每到天刚放晴的时候或下霜的早晨,树林和山涧显出一片清凉和寂静,常常有高处的猿猴拉长声音鸣叫,声音连续不断,非常凄异,空荡的山谷回荡着回声,悲哀婉转,很久很久才消失,所以渔歌唱道:“巴东三峡巫峡长,猿鸣三声泪沾裳。”
就是《三峡》的文言文原文及翻译,这篇文言文描绘了三峡的壮丽景色和独特风情,展现了作者对大自然的热爱和对生活的感慨,希望以上内容能对你有所帮助。