兰亭序
原文
永和九年,岁在癸丑,暮春之初,禊于会稽山阴之兰亭,修禊事也,群贤毕至,少长咸集,此地有崇山峻岭,茂林修竹;又有清流激湍,映带左右,引以为流觞曲水,列坐其次,虽无丝竹管弦之盛,一觞一咏,亦足以畅叙幽情。
是日也,天朗气清,惠风和畅,仰观宇宙之大,俯察品类之盛,所以游目骋怀,足以极视听之娱,信可乐也。
夫人之相与,俯仰一世,曩昔之事已成陈迹,今昔之情何其异也!古人云:“死生亦大矣。”岂不痛哉!
每览昔人兴感之由,若合一契,未尝不临文嗟悼,不能喻之于怀,固知一死生为虚诞,齐彭殇为妄作,后之视今,亦犹今之视昔,悲夫!故列叙时人,录其所述,虽世殊事异,所以兴怀,其致一也,后之览者,亦将有感于斯文。
译文
永和九年是癸丑之年,晚春时节天气初晴,在会稽山阴县的兰亭聚会,是为修禊而集结的,许多杰出的人才都来了,老少都聚集在一起,这里有着高峻的山岭和茂密的树林、修长的竹子;又有清澈的激流急湍和环绕在亭子四周的映带左右的景色,我们引溪水作为漂流酒杯的曲水,列坐在曲水的旁边,虽然没有乐队助兴的热闹场面和丝竹管弦的盛况,但一边饮酒一边吟诗作赋,也足以痛快地抒发内心的深情。
这一天,天气晴朗清爽,风势和顺宜人,抬头看到宇宙的广大无边和万物的繁多茂盛,我得以在这里尽情地观赏各种景物和各种事物,这足以极尽视听的乐趣和快乐,真是令人高兴啊!
人们相处在一起的时候,很快度过了一生,过去的事情已经成了不可追回的过去,现在和过去的心情又多么不同啊!古人说:“死生也是一件大事。”这怎能不让人感到悲痛呢?
每当看到前人兴感的原因和自己的感情相符合时,没有不面对着文章感叹悲伤的,这种感情不能明白地表达在心中,因此我明白把死和生等同起来的说法是虚妄不实的,把长寿短命等同看待也是妄造无端的说法,后人看待今天的人和今天的看待过去的人是一样的,可悲啊!因此我列叙时人并记下他们的诗作,虽然时代不同了事情也发生了变化但所引起兴感的情怀却是一样的,后世的读者读到这篇文章也将会有所感慨吧!
就是《兰亭序》的原文及译文内容,这篇序言是王羲之为纪念兰亭集会而写下的著名作品之一,它不仅是一篇优美的散文作品,也是中国书法艺术的瑰宝之一,通过原文及译文的对比阅读,我们可以更好地理解这篇作品的内涵和意义。