秋天,自古以来便是文人墨客钟爱的季节,金风送爽,硕果累累,秋天的景色如诗如画,引人无限遐思,在这片广袤的文学海洋中,古诗词以其独特的魅力,描绘了秋天的千姿百态,下面,让我们一同走进这些脍炙人口的秋日诗篇,感受那浓浓的秋日情怀。
1、静夜思
唐·李白
床前明月光,疑是地上霜。
举头望明月,低头思故乡。
2、登高
唐·杜甫
风急天高猿啸哀,渚清沙白鸟飞回。
无边落木萧萧下,不尽长江滚滚来。
万里悲秋常作客,百年多病独登台。
艰难苦恨繁霜鬓,潦倒新停浊酒杯。
3、秋词
唐·刘禹锡
自古逢秋悲寂寥,我言秋日胜春朝。
晴空一鹤排云上,便引诗情到碧霄。
4、枫桥夜泊
唐·张继
月落乌啼霜满天,江枫渔火对愁眠。
姑苏城外寒山寺,夜半钟声到客船。
5、秋思
唐·白居易
病眠夜少梦,目断残云归。
独坐对孤灯,心如悬旆飞。
秋风吹不尽,总是玉关情。
何处是归程?长亭更短亭。
6、秋日田园杂兴十二首(其一)
宋·范成大
杞菊垂珠箔,蒲萄挂绿绦。
田家占气候,共说此年好。
鸡犬皆欢忭,云日亦清昊。
耕种望丰收,秋来满仓廪。
7、秋日杂感二首(其一)
宋·陆游
迢递南征路几千,孤舟羸马定留连。
秋风江上闻歌笛,暮雨楼中自流连。
水落溪深僧渡口,云开山断客归船。
人生万事须自料,莫倚儿童轻少年。
8、宿建德江初晴后雨二首(其一)
唐·孟浩然
水软江波阔,天清江月明。
孤舟归去后,何处寄闲情?
野色千重尽,秋光几处新。
今朝晴景好,更待白云生。
9、山中杂诗三首(其一)
唐·王维
荆溪白石出,天寒红叶稀。
山路元无雨,空翠湿人衣。 秋色连波晚照斜,长空雁影落平沙。 青枫江上秋风起,吹落寒星万点花。 远望山城落日斜,孤烟袅袅入云霄。 牧童何处吹羌笛?一曲高歌动客心。 ……(此处为部分内容) 以上仅是部分古诗内容,古诗词中描写秋天的作品还有很多很多,每一首都蕴含着诗人对秋天的独特情感和深刻思考,这些诗篇不仅展现了秋天的美景,更传达了诗人内心的情感世界和对人生的感悟,接下来将继续列举更多古诗内容。 10. 秋日感怀 宋·欧阳修 野旷天低树,江清月近人。 一叶落知天下秋,秋风入骨思无穷。 孤灯照影人初睡,独倚窗前听暮钟。 …… 11. 秋夜寄语 唐·贾岛 山气日凄清,水声入夜鸣。 独坐对寒月,心如落叶轻。 远望星河落,近听秋风鸣。 此情何处寄?唯有梦中行。 …… 以上列举的古诗只是冰山一角,古诗词中关于秋天的描写还有很多很多,这些诗篇不仅展现了秋天的美景,更传达了诗人对人生的感悟和对未来的期许,每一首诗都是一幅美丽的画卷,让人陶醉其中,流连忘返。 三、 秋天是一个充满诗意的季节,古诗词中的秋天更是如此,这些脍炙人口的诗篇让我们感受到了