《十五从军征》是一首流传久远的古代诗歌,描绘了主人公从十五岁开始,历经军旅生涯,最终归乡的历程,这首诗以其深沉的情感和生动的描绘,展现了人生的沧桑与变迁。
十五从军征,八十始得归。
道逢乡里人,家中有阿谁?
遥望是君家,松柏圃中列。
采采当户前,剧哉岁月别。
白骨遍野间,何处寻故人?
故园今已矣,昔日亲无存。
兔从狗窦入,雉从梁上飞。
中庭生旅谷,井上生旅葵。
舂谷持作饭,采葵持作羹。
羹饭一时熟,不知贻阿谁?
出门东向看,泪洒沾衣裳。
兔有本窟穴,雉有本巢林。
久别怀乡情,不知归何处?
详细解析
这首诗以主人公的视角展开,从十五岁开始描述其军旅生涯的艰辛与不易,在漫长的岁月里,主人公历经了无数的风雨和磨难,直到八十岁才得以回到故乡,归乡的路上,他遇到了乡里人,询问家中情况,却得知亲人已故,只留下松柏圃中的墓地,这一情节展现了主人公内心的悲凉与无助。
诗中描绘了主人公回到故园后的所见所感,昔日熟悉的家园已变得陌生,昔日的亲人已无存留,兔从狗洞出入,雉鸡在屋梁上飞翔,中庭的旅谷和井上的旅葵都显得荒凉而凄惨,这一部分通过生动的描绘,展现了主人公内心的悲痛与无奈。
在面对这样的景象时,主人公开始准备饭菜和羹汤,却不知该给谁吃,这一情节进一步体现了主人公的孤独与无助,诗中以“出门东向看,泪洒沾衣裳”作结,表达了主人公对故乡的深深怀念和对亲人的无尽思念。
《十五从军征》这首诗以其深沉的情感和生动的描绘,展现了人生的沧桑与变迁,它不仅是一首描绘军旅生涯的诗,更是一首关于人生、关于亲情、关于故乡的诗,它让我们思考人生的意义和价值,让我们珍惜亲情和故乡的美好。