月影嫦娥
月华如水洒长空,嫦娥翩然舞袖中。
仙凡相隔千山远,独留清影伴玉宫。
银河迢迢隔尘世,月桂飘香夜夜思。
寂寞广寒清影在,嫦娥奔月传千古。
玉兔伴其身侧行,仙乐飘飘绕云层。
凡间仰望思明月,月中嫦娥笑颜存。
天宫寂寞嫦娥冷,月色清冷照孤影。
仙凡相隔情难通,唯有明月共长天。
月轮高挂夜空明,嫦娥奔月意难平。
人间仰望思归处,天上清光伴玉京。
遥想当年后羿射日,救得苍生免苦厄。
嫦娥为报恩情重,舍身奔月留传说。
月儿圆时人共庆,嫦娥奔月故事传。
千古佳话今犹在,月华如水照人间。
自古英雄多寂寞,嫦娥奔月情难抑。
玉兔为伴心不孤,清光洒满天之极。
月影婆娑映长空,嫦娥舞袖展芳容。
仙凡相隔情难断,只愿人间共安宁。
此诗以古风之笔触,描绘了嫦娥奔月的美丽传说,诗中首先描绘了月华如水的景象,接着引出嫦娥翩然起舞的美丽身影,而后又通过银河迢迢、月桂飘香等描写,将读者带入了一个神秘而美丽的仙境之中,在广寒宫中,嫦娥独自一人,虽有玉兔相伴,却依然感到寂寞与孤独,然而她依然保持着优雅的姿态和微笑的面容,仿佛在告诉世人她内心的坚定与不屈。
诗中还通过后羿射日的英雄事迹和嫦娥奔月的传说,表达了古代人们对英雄和美好事物的崇敬与向往,也通过月亮的圆缺变化和人间对月亮的仰望之情,表达了人们对团圆和美好生活的向往与追求,整首诗以古诗词的韵律和节奏为基调,将一个美丽的传说以优美的语言呈现出来,令人陶醉其中。
在古代文化中,嫦娥奔月的故事被广泛传颂和演绎,成为了中国传统文化中不可或缺的一部分,这首古诗词正是对这一美丽传说的赞美与传承,同时也为后人留下了宝贵的文化遗产。