离骚
离骚,乃屈原之所作,为古代文学之瑰宝,其文辞瑰丽,情感深沉,寓意深远,实乃千古绝唱,今将此篇离骚之原文,以供读者品鉴。
帝高阳之苗裔兮,朕皇考曰伯庸。
摄提贞于孟陬兮,惟庚寅吾以降。
皇览揆余初度兮,肇锡余以嘉名。
名余曰正则兮,字余曰灵均。
纷吾既有此内美兮,又重之以修能。
扈江离与辟芷兮,纫秋兰以为佩。
汩余若将不及兮,恐年岁之不吾与。
朝搴阰之木兰兮,夕揽洲之宿莽。
日月忽其不淹兮,春与秋其代序。
惟草木之零落兮,恐美人之迟暮。
不抚壮而弃秽兮,何不改乎此度也?
乘骐骥以驰骋兮,来吾道夫先路也!
昔皇考之嘉名兮,察余之所好骈陈。
昔余梦登九天兮,见神女拜不蠲。
世溷浊而莫余知兮,吾方高驰而不顾。
驾八龙之婉婉兮,载云旗之委蛇。
步余马于兰皋兮,驰椒丘且焉止息。
进不入以离尤兮,退将复修吾初服。
制芰荷以为衣兮,集芙蓉以为裳。
高余冠之岌岌兮,长余佩之陆离。
芳与泽其杂糅兮,萧辰集余宿。
忽反顾以流涕兮,哀高丘之无女。
静女其姝,俟我于城隅。
洸洸其静兮,如彼春苗初出地。
吾思汝独处于此地,心如刀割。
扈江离与辟芷兮,纫秋兰为佩甚多节。
世溷浊而纷浊兮,唯我独清其志。
众鸟聚而自鸣兮,吾将远逝以自适。
求琼芳与之游兮,登昆仑而涉流沙。
朝发轫于天津兮,夕余至乎西极。
屯余车其千乘兮,齐竨軿而并驰。
驾八龙之蜿蜒兮,载云旗之逶迤。
龙驾飞腾上九天,鸾凤与我共徘徊。
寻根溯源问天地,何所独无芳草在?
行路难且多险阻兮,我心何所安所归?
指九天以为正兮,聊浮游从彭咸处。
此篇离骚之原文情感深沉、寓意深远、文辞瑰丽、音韵和谐,屈原以自我抒发为主线,表达了自己对国家、对人民、对生活的热爱与追求,同时也表达了自己对现实世界的无奈与不满,全文以离别为主题,抒发了作者内心的矛盾与挣扎,同时也表现了作者对美好未来的向往与追求,此篇作品不仅具有极高的文学价值,更是中国古代文化的重要组成部分之一。
即为离骚高中原文的全部内容,希望读者在阅读过程中能够深刻理解屈原的内心世界和情感表达方式,同时也能够感受到中国古代文学的博大精深和魅力所在,离骚作为古代文学的瑰宝之一,值得我们每一个人去品鉴和传承。