第一段:
汉皇重色思倾国,御宇多年求不得,杨家有女初长成,养在深闺人未识,天生丽质难自弃,一朝选在君王侧,回眸一笑百媚生,六宫粉黛无颜色,春寒赐浴华清池,温泉水滑洗凝脂,侍儿扶起娇无力,始是新承恩泽时,云鬓花颜金步摇,芙蓉帐暖度春宵。
第二段:
白日曜光华,照耀帝王居,美人卷珠帘,万方皆瞩目,宠冠后庭竞艳妆,绝世独立照红妆,承欢侍宴无闲暇,春从春游夜专夜,后宫佳丽三千人,三千宠爱在一身,金屋妆成娇侍夜,玉楼宴罢醉和春,姊妹弟兄皆列士,可怜光采生门户。
第三段:
骊宫高处入青云,仙乐风飘处处闻,缓歌慢舞凝丝竹,尽日君王看不足,渔阳鼙鼓动地来,惊破霓裳羽衣曲,九重城阙烟尘生,千乘万骑西南行,翠华摇摇行复止,西出都门百余里,六军不发无奈何,宛转蛾眉马前死,花钿委地无人收,翠翅金雀玉搔头,君王掩面救不得,回看血泪相和流。
第四段:
蜀江水碧蜀山青,圣主朝朝暮暮情,行宫见月伤心色,夜雨闻铃断肠声,天旋地转回龙驭,至此踌躇不能去,马嵬坡下泥土中,不见玉颜空死处,君臣相顾尽沾衣,东望都门信马归,归来池苑皆依旧,太液芙蓉未央柳,芙蓉如面柳如眉,对此如何不泪垂?春风桃李花开夜,秋雨梧桐叶落时。
第五段:
夕殿萤飞思悄然,孤灯挑尽未成眠,迟迟钟鼓初长夜,耿耿星河欲曙天,鸳鸯瓦冷霜华重,翡翠衾寒谁与共?悠悠生死别经年,魂魄不曾来入梦。
第六段:
临邛道士鸿都客,能以精诚致魂魄,为感君王辗转思,遂教方士殷勤觅,排空驭气奔如电,升天入地求之遍,上穷碧落下黄泉,两处茫茫皆不见,忽闻海上有仙山,山在虚无缥缈间,楼阁玲珑五云起,其中绰约多仙子,中有一人字太真,雪肤花貌参差是,金阙西厢叩玉扇,转教小玉报双成,闻道汉家天子使,九华帐里梦魂惊,揽衣推枕起徘徊,珠箔银屏迤逦开,云髻半偏新睡觉,花冠不整下堂来。
第七段:
风吹仙袂飘飘举,犹似霓裳羽衣舞,玉容寂寞泪阑干,梨花一枝春带雨,含情凝睇谢君王,一别音容两渺茫,昭阳殿里恩爱绝,蓬莱宫中日月长,回头下望人寰处,不见长安见尘雾,唯将旧物表深情,钿合金钗寄将去,钗留一股合一扇,钗擘黄金合分钿,但教心似金钿坚,天上人间会相见。
第八段:
临别殷勤重寄词,词中有誓两心知,七月七日长生殿,夜半无人私语时:在天愿作比翼鸟,在地愿为连理枝,天长地久有时尽,此恨绵绵无绝期!
这就是《长恨歌》的全文内容,它以唐玄宗与杨贵妃的爱情故事为题材,描绘了他们的悲欢离合和生死离别,这首诗以其深情的描绘和感人的情感而闻名于世,成为了中国文学的经典之作。