一、如梦令
昨夜雨疏风骤,浓睡不消残酒,试问卷帘人,却道海棠依旧,知否?知否?应是绿肥红瘦。
二、醉花阴
薄雾浓云愁永昼,瑞脑销金兽,佳节又重阳,玉枕纱厨,半夜凉初透,东篱把酒黄昏后,有暗香盈袖,莫道不销魂,帘卷西风,人比黄花瘦。
三、一剪梅
红藕香残玉簟秋,轻解罗裳,独上兰舟,云中谁寄锦书来?雁字回时,月满西楼,花自飘零水自流,一种相思,两处闲愁,此情无计可消除,才下眉头,却上心头。
四、武陵春
风住尘香花已尽,日晚倦梳头,物是人非事事休,欲语泪先流,闻说双溪春尚好,也拟泛轻舟,只恐双溪舴艋舟,载不动许多愁。
五、声声慢
寻寻觅觅,冷冷清清,凄凄惨惨戚戚,乍暖还寒时候,最难将息,三杯两盏淡酒,怎敌他、晚来风急!雁过也,正伤心,却是旧时相识,满地黄花堆积,憔悴损,如今有谁堪摘?守着窗儿,独自怎生得黑!梧桐更兼细雨,到黄昏、点点滴滴,这次第,怎一个愁字了得!
六、鹧鸪天·桂花
暗淡轻黄体性柔,情疏迹远只香留,何须浅碧轻红色,自是花中第一流,梅定妒,菊应羞,画阑开处冠中秋,骚人可煞无情思,何事当年不见收。
七、小重门
春到长门春草青,红梅些子破,未开匀,碧云笼碾玉成尘,留晓梦,惊破一瓯春,花影压重门,疏帘铺淡月,好黄昏,二年三度负东君,归来也,着意过今春。
八、浣溪沙·闺情
绣幕芙蓉一笑开,斜偎宝鸭亲香腮,眼波才动被人猜,一面风情深有韵,半笺娇恨寄幽怀,月移花影约重来。
九、菩萨蛮·风柔日薄春犹早
风柔日薄春犹早,夹衫乍著心情好.睡起觉微寒,梅花鬓上残.故乡何处是,忘了除非醉.沈水卧时烧,香消酒未消.
十、蝶恋花·离别伤感之词
泪湿罗衣脂粉满,四叠阳关,唱到千千遍.人道山长水又断,潇潇微雨闻孤馆.惜别伤离方寸乱,忘了临行,酒盏深和浅,好把音书凭过雁,东莱不似蓬莱远.
以上就是李清照最有名的十首诗精选了,这些诗词以其独特的艺术风格和深邃的情感内涵深受人们的喜爱和赞赏,李清照作为宋代著名的女词人,以其卓越的文学才华和独特的艺术风格,在中国文学史上占据着重要的地位,她的诗词作品以其细腻的情感表达、优美的语言形式和深刻的内涵意蕴,深受人们的喜爱和推崇,成为了中国文学宝库中的珍品之一。